Wat zijn we toch beleefd, wij ambtenaren. Regelmatig kom ik de laatste tijd in brieven tegen dat we ‘Uw Kamer’ nog verder zullen informeren of dat we ‘Uw verzoek’ helaas niet kunnen honoreren. Dit staat erg beleefd, maar het is niet nodig.

Het persoonlijk voornaamwoord ‘u’ schrijf je echt met een kleine letter. Het Groene boekje, de officiële woordenlijst van de Nederlandse taal, doet dat al jaren zo. Er is geen enkele reden om te denken dat dit verandert in het nieuwe Groene boekje dat sinds ruim een jaar in de boekhandel ligt.

Vroeger kreeg ‘u’ wel vaak een hoofdletter, vooral in brieven. Dat is nu ook overbodig, zo stelde de kalender van het genootschap Onze Taal vorig jaar nog: “De vorm u drukt zelf immers al beleefdheid uit, en hij wordt er niet minder beleefd van als de hoofdletter achterwege blijft.”

U krijgt wel een hoofdletter bij een persoon die als heilig beschouwd wordt, bijvoorbeeld God. De taalkalender haalt het volgende voorbeeld aan: “Heer, U bent genadig.” En u krijgt uiteraard aan het begin van de zin een hoofdletter. U hoort nog van mij.