Waarom moeilijk doen als het ook gemakkelijk kan? Dat zou toch bij uitstek het motto moeten zijn voor goed schrijven. Immers, schrijven is communicatie en communiceren doe je om iets aan een ander over te brengen. Vermijd daarom omslachtig taalgebruik.

Dat lukt niet altijd in de brieven die de notadokter onder ogen krijgt. Het lijkt soms wel of de collegae het erom doen: hoe omslachtiger, hoe beter.

Een aantal voorbeelden uit een, toegegeven: lange, nota die ik ooit bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport onder ogen kreeg. Daarin staat dat iets “in hoge mate afhankelijk is van”. Bedoeld wordt: hangt erg af van. De zinsnede “desondanks kan wel geconcludeerd worden dat” is beter te omschrijven met: desondanks staat wel vast.

U ziet het: korter en duidelijker, zo simpel kan taal zijn.

De zin “Er is sprake van een onduidelijke verdeling van verantwoordelijkheden” moet natuurlijk luiden: de verantwoordelijkheden zijn onduidelijk verdeeld. Zelfs het nut van innovatie is twijfelachtig want “bij innovatie kan onderscheid gemaakt worden in”. Beter is: innovatie is te verdelen in.

Dit moet en kan beter. Zoiets lukt natuurlijk niet van vandaag op morgen. Of, om een ander voorbeeld aan te halen: “Het dient dan ook niet uitgesloten te worden dat” dit een zaak is van de lange adem. Beter is: het is niet uit te sluiten dat dit een tijdje duurt. Of, nog eenvoudiger: dit kan wel een tijdje duren.