Sommige oorlogen kun je als notadokter gewoon nooit winnen. Meestal zijn dat zaken die door de jaren heen zo ingeburgerd zijn dat alleen het ter discussie stellen al wenkbrauwen doet fronsen. Een voorbeeld daarvan is mijn dagelijkse strijd tegen het woord middelen en verwante termen: financiële middelen, extra middelen, budgettaire middelen, macroneutrale middelen, structurele middelen, et cetera.

Wat is er nu zo fout aan dat woord middelen?

Ten eerste is het een vorm van verhullend en onnodig ingewikkeld taalgebruik. Lang niet iedereen weet meteen de betekenis. Negen van de tien keer volstaat bovendien het woord ‘geld’. Schrijf dus niet: “Het kabinet stelt volgend jaar minder (financiële) middelen beschikbaar voor …” maar “Het kabinet trekt volgend jaar minder geld uit voor…”.

Ten tweede kan verwarring bestaan over de bedoeling van een tekst. Het woord middelen heeft immers meer betekenissen. Zo kan een passage waarin 'structurele middelen' opgevoerd worden bijvoorbeeld slaan op geld, maar even goed op strengere regelgeving of personeel.

Kortom: middelen kan het beste gewoon verdwijnen uit ons taalgebruik. De notadokter zal geen middel onbeproefd laten om dat te realiseren.