Soms denk je dat een taalkundig ongerief uitgeroeid is, maar dan steekt het onverhoeds toch weer de kop op. Zo lees ik in een brief tot twee keer toe ‘maximum prijzen’, met twee losse woorden. Het Groene boekje schrijft daarentegen op pagina 578 toch echt ‘maximumprijzen’.

Het feit dat het woord twee keer verkeerd in de brief staat betekent dat dit geen gewone verschrijving. Het is kennelijk een hardnekkig misverstand. Ik kom de onjuiste schrijfwijze inderdaad vaker tegen.

Taalkundig is het woord maximumprijzen een samenstelling, een combinatie van twee zelfstandige naamwoorden. Samenstellingen schrijf je in beginsel aan elkaar. Deze regel geldt ook gewoon voor het woord maximumprijzen.

Natuurlijk bestaan er – het blijft de Nederlandse taal – ook hier weer vele, lastige uitzonderingen, maar die doen er in dit geval niet toe. Onoverzichtelijke samenstellingen krijgen, bijvoorbeeld voor de leesbaarheid, een streepje tussen de afzonderlijke delen. De Schrijfwijzer van Jan Renkema geeft de noodzaak hiervan met een aantal leuke voorbeelden aan: asanalyse, hyenavel, basaria en pijpetuitje. Soms heeft een woord twee betekenissen en dan wordt het gissen: balkanker, massagebed en dijkramp. Ook dan doet een streepje wonderen.

Weet u een vergelijkbaar woord waar je alle kanten mee uit kunt?