Onze oude stadswijken moeten, als we politici en ambtenaren geloven, vele plagen doorstaan. Ze worden geteisterd door vervuiling, overvolle woningen, werkloosheid, drugshandel, armoede en overlastgevende jongeren. Dat is al geen pretje voor de bewoners, maar alsof dat nog niet genoeg is lees ik in een gemeentelijke ambtelijke nota dat er nog een probleem is: transnationalisering!

Wat betekent dat nu weer? De nota zelf verschaft er geen duidelijkheid over. Het toonaangevende woordenboek Van Dale weet er ook geen raad mee. De plek tussen ‘transmuteren’ en ‘transparant’ is daar akelig leeg. Het Groene boekje, de officiële woordenlijst van de Nederlandse taal, komt in de buurt met de term ‘transnationaal’. Dat handboek gaat uitsluitend over de schrijfwijze van woorden, niet over de betekenis ervan.

Dan maar op internet zoeken, via google: 513 vermeldingen, niet bepaald veel, maar de term bestaat! Zowel in de hoek van de politiek – problemen die over de grenzen van nationale staten heengaan of buiten staten om met andere dominante partijen in meerdere landen – en in de sociologie. Op dat laatste terrein leggen artikelen op internet een verband gelegd met de term sociale cohesie (‘hebben we het een beetje gezellig met elkaar?’) in wijken. Er is een verband tussen het samen leven van verschillende nationaliteiten en het welvaren van een wijk.

Het blijft vaag, maar een collega legt een verband dat de oplossing eerder dichterbij brengt. ‘Vergelijk het met een transseksueel’, zegt hij. ‘Zoals iemand zich vreemd kan voelen in zijn eigen lichaam, zo kan iemand die van buiten Nederland komt zich vreemd voelen in een oude stadswijk hier.’ Dat snijdt hout, lijkt me. Transnationalisering is dan de ontwikkeling waarbij veel mensen uit andere culturen of met andere nationaliteiten zich vestigen in een andere omgeving. Met alle bijbehorende problemen, van tussen twee culturen vallen bijvoorbeeld. Dat is klontjes.

Waarom leggen we dat dan niet gewoon uit? Een beleidsnota voor een gemeenteraad is geen inleiding voor de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. En stelt dus andere eisen. De lezer is niet per definitie hooggeleerd, hij kan iedereen zijn, zeker in dit internettijdperk. Ook u, lezer, kunt in een wijkraad zitten en met de gemeente in gesprek zijn over plannen om de wijk op te knappen. Om eens en voor altijd een eind te maken aan vervuiling, overvolle woningen, werkloosheid, drugshandel, overlastgevende jongeren. Dan is het goed om te weten dat het effect van meerdere nationaliteiten en niet van transnationalisering daarbij een rol speelt.