Even dacht ik dat de term dood en begraven was, maar nee hoor, daar is ‘ie weer: het flankerend beleid. Hoe komt dat zo? Na de Hunnen dreigen nu Polen ons land te overlopen. De Tweede Kamer kan dat niet zomaar toestaan.Minister Donner van Sociale Zaken zegt dat het wel goed zit. De Kamer moet vertrouwen hebben in het flankerend beleid van het kabinet bij het vrij in Nederland laten werken van Polen en andere Oosteuropeanen.

Minister Donner is lang niet de enige die de term hanteert. De zoekmachine Google geeft voor ‘flankerend beleid’ in 0,14 seconden 133duizend hits. De tweede hit verwijst zelfs naar de site van de Nederlandse Taalunie, de officiele waakhond van de Nederlandse taal. Die site rept in een artikel over het invoeren van de nieuwe spelling heel prominent van ‘flankerende maatregelen.’ Flankerend beleid is nooit dood geweest, laat staan begraven.

Wat is er dan tegen het gebruik van deze term? Het is met zo veel hits op internet toch allang geen jargon, typische vaktaal voor een beperkte groep, meer? Dat laatste is nog maar de vraag. Niet iedereen gebruikt internet, ook al denken we dat soms wel. En de vele jongeren op internet kennen de term vast ook niet.

Daarnaast, zo werd mij onlangs op een training nog weer eens voorgehouden, zit zestig procent van de Nederlandse bevolking qua taal op vmbo-niveau. Kom daar niet aanzetten met flankerend beleid. De argeloze burger die deze term op radio of tv hoort vallen, kan zich er waarschijnlijk weinig bij voorstellen. Flankerend beleid is nog steeds een vakterm van een beperkte groep: politici, ambtenaren, bedrijven, onderzoekers, organisatie-adviesbureaus en beleidsbepalers van maatschappelijke organisaties. Een respectabel reservaat van taalgebruikers, dat wel, maar het blijft een reservaat.

De reden dat vaktaal dikwijls overbodig is, is dat er doorgaans goede, begrijpelijke alternatieven zijn. Zo hielp het kabinet in de jaren tachtig van de vorige eeuw de in grote nood verkerende Nederlandse scheepsbouw met steunmaatregelen. ‘Steun’ en ‘maatregelen’ zijn twee doodgoeie Nederlandse woorden die samen een even begrijpelijk woord maken. Maak er desnoods ondersteunende maatregelen, aanvullende maatregelen of hulpmaatregelen van. De essentie is en blijft dat ze iets anders mogelijk maken, bijvoorbeeld dat Polen hier onbelemmerd kunnen werken of dat er toekomst is voor onze scheepsbouw, ook al heeft dat laatste niet echt geholpen.

Einde oefening? Nee, een taalkundige fijnslijper meent wellicht dat mijn suggesties geen juiste 'vertaling' zijn van de term flankerend beleid – de vlag dekt de lading niet. Flankerende maatregelen zijn immers geen steunmaatregelen, maar ‘voorwaardenscheppende maatregelen’. Dat zijn maatregelen die de voorwaarden creeren waardoor iets anders kan gebeuren. Ze maken dus iets anders mogelijk. Tsja, drie keer links is ook rechts, leerde ik vroeger op school. We zijn weer thuis!