Ooit gehoord van de term ‘mediprudentie’? Ik niet, tot ik een tijdje geleden een brief van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid las. Daar stond ‘ie te pronken. Zonder enige uitleg, maar dat maakt woordspelletjes juist zo leuk. De spellingcontrole van Word kent het woord evenmin en verwijst naar ‘meidprudentie’, een term die al evenzeer in de nevelen van de Nederlandse taal onzichtbaar blijft.

Mijn eerste gedachte bij mediprudentie is: dat is een term van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport - waar ik vele jaren heb gewerkt. De term gaat vast over dokters (medici) die heel voorzichtig (prudent) met hun clienten omgaan. ‘ Schikt het wanneer ik u nu opereer of wacht u liever nog een uurtje?’  Dat is bij nader inzien toch geen mediprudentie.

Nee, mediprudentie is een begrip uit een rapport van de Gezondheidsraad over medisch handelen bij ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid. Daar schijnen heel waardevolle methoden voor te bestaan en die moeten goed vastgelegd en doorgegeven worden. Mediprudentie is dus: toegepast medisch handelen, vergelijkbaar met jurisprudentie, oftewel toegepast recht, in de juridische wereld. De medische praktijk en de juridische praktijk.

Het is maar dat u het weet. Zodat deze kennis vanaf nu tot uw mediprudentie behoort.