Nieuwe woorden zijn de zuurstof van onze taal. Zonder nieuwe woorden kan een taal niet ademen, ze sterft na verloop van tijd uit. Dat is overigens niet meteen fataal. Er worden op onze planeet nog tenminste 2796 afzonderlijke talen gesproken. En daarnaast nog 7000 tot 8000 dialecten, zo staat in het boek 'De wonderlijke wereld van de taal' van Charles Berlitz. We praten wat af met elkaar.

Nieuwe woorden zijn dus nodig, maar niet tegen elke prijs. Zo word je dezer dagen bij VWS in een heuse campagne onder de titel ‘Doorlichters gezocht’ opgeroepen om mee te doen aan 'beleidsdoorlichting' bij een andere directie. Wie heeft dat nu weer bedacht? De zoekmachine Google geeft maar dertig hits op het internet en dat is zeldzaam weinig; de eerste hit komt - hoe kan het ook anders – van het ministerie van Financiën, de doorlichtingsmachine bij uitstek.

Het Groene boekje rekent in de nieuwste editie die net is verschenen genadeloos af met woorden die beginnen met 'beleid'. Van de 111 samenstellingen uit de editie van 1995 die beginnen met ‘beleid’ zijn er nu nog maar dertig over. Het woord 'beleidsdoorlichting' kwam en komt er niet in voor en dat moeten we zo houden. Het is echte ambtenarentaal.

Beleid is zolang er ambtenaren zijn een niet uit te roeien fenomeen in onze samenleving, maar terughoudendheid is op z'n plaats in het aanverwante taalgebruik. De grote schoonmaakactie van het Groene boekje is een duidelijk signaal. Taalhygiëne past bij een op preventie gericht departement als VWS, het is een vorm van publieke gezondheid.

Beleidsdoorlichting is een term die we dus beter niet kunnen gebruiken. Moet het toch, dan hoop ik dat het taalgebruik op directies daarbij één van de aandachtspunten is.