Goed schrijven is vaak verrassend eenvoudig. Toch slagen we er geregeld in betrekkelijk eenvoudige zaken onnodig ingewikkeld te formuleren.Wetenschappers onderzoeken nog of dit genetische (vader, moeder) dan wel sociaal-maatschappelijke (collega, chef) oorzaken heeft, maar dat terzijde.

Neem nu de zin uit een recente brief aan de Haagse gemeenteraad: “Het Wijnhavenkwartier is gelegen in Den Haag Nieuw Centrum”. Waarom niet gewoon “Het Wijnhavenkwartier ligt in Den Haag Nieuw Centrum” schrijven?

Of neem de zin: “De gemeenten Amsterdam en Rotterdam hebben beide € 250.000 beschikbaar gesteld.” Dat geloof ik graag, maar ik had toch liever gelezen: “De gemeenten Amsterdam en Rotterdam geven ieder € 250.000.”

Dit zijn simpele voorbeelden waar je als lezer misschien niet zo over valt. Dat wordt anders bij een ingewikkelder zin met bijvoorbeeld een moeilijk te begrijpen term. Opnieuw in een raadsstuk, lees ik: “De verkeersintensiteiten in het renovatiealternatief zijn lager dan in het planalternatief.” Dat is al ingewikkelder en het woord ‘verkeersintensiteit’ is typische vaktaal, voor buitenstaanders niet altijd te doorgronden. Hier had eenvoudig kunnen staan: “Het renovatiealternatief zorgt voor minder verkeer dan het planalternatief.” Toch?

Tot slot nog een simpel voorbeeldje, ook uit een recente nota aan de gemeenteraad: “De hoofdlijnen daarvan zijn vastgelegd in….”. Het hulpwerkwoord (zijn) is hier volstrekt overbodig. Schrijf gewoon: “De hoofdlijnen daarvan staan in…”.

Kortom: eenvoud loont.