Nederland kent ruim 1 miljoen mensen met een uitkering van wie de politiek vindt dat ze beter aan de slag kunnen. Voor henzelf en voor de economie. Bij voorkeur moet dat met reguliere arbeid. Een typisch ambtelijke term: reguliere arbeid. Wat betekent dat? En is er dan ook zoiets als irreguliere arbeid, illegaal werk misschien?

Het is tamelijk simpel, als je het eenmaal weet. Reguliere arbeid betekent in feite gewoon werk. Maar dan weet je nog niet veel meer. Wat is gewoon? Gewoon betekent in ambtelijke en politieke vaktaal: een bestaande of gangbare baan tegen een bestaand salaris, het liefst in het bedrijfsleven, maar het kan ook in zorg of onderwijs zijn. Dan krijg je ook een gewoon salaris, een gewone werkomgeving en draai je gewoon mee in de Nederlandse economie.

Dat lijkt logisch, maar zo simpel is het weer niet. Er zijn ook banen die min of meer speciaal gemaakt worden voor mensen met een uitkering of banen waar de overheid subsidie geeft. Nuttig werk vaak – neem de concierge op school, de huismeester in flats, de sociale werkvoorziening - maar geen gewone baan, geen gewoon salaris. Voor bepaalde mensen die bijvoorbeeld vanwege een handicap alleen in een beschermde omgeving kunnen werken, is dat een uitkomst. Maar een reguliere baan heeft toch de voorkeur.

Het klinkt allemaal zo logisch, zeker als u naar uw eigen werksituatie kijkt die veelal een reguliere arbeid is of een gewone baan. Noem het dan ook zo: een gewone baan. Helaas is dat in dit geval dan nog maar de helft van de oplossing. Leg dus ook nog even uit wat gewoon is en dat ongewoon voor bepaalde mensen soms ook zo slecht nog niet is. Ik zou zeggen: gebruik reguliere taal!