'Voor een verdergaande vereenvoudiging van de loon- en premieheffing is in de eerste plaats van belang dat de huidige verschillen tussen de loonbegrippen (discoördinatiepunten) worden weggenomen', zo lees ik in een brief aan de Tweede Kamer over het simpeler maken van de loonheffing, het betalen van belasting en premies over je verdiende loon.

Coördinatiepunt, akkoord, die term kennen we allemaal. Zeker wie veel zeilt of de wereldzeeën bevaart. Dan zijn de coördinatiepunten je houvast om op het eindeloze water niet te verdwalen. Er zijn immers geen wegwijzers op de Atlantische Oceaan. En ze helpen ook wanneer je als militair in onherbergzaam gebied beland bent waar geen ANWB-paddestoelen zijn om je verder te helpen.

Maar discoördinatiepunten? En dan in beleidsstukken? Bevaren we daar ook zeeën of beklimmen we bergen Ik had sowieso nog nooit van de term gehoord, maar het blijkt te gaan om een soort stoorzenders. Ze helpen je van de wal in de sloot.

Toegepast op het onderwerp (heffen van loonbelasting en premies – iedereen moet immers bijdragen aan onze welvaart) betekent het dat er elke keer andere definities zijn van wat nu precies loon is. Dat maakt het verwarrend en bewerkelijk, begrijp ik uit de toelichting, en dat is niet de bedoeling van het kabinet.

Stel u voor dat u bij de kassa van de supermarkt de boodschappen in telkens wisselende valuta moet afrekenen: euro's voor de groente, Amerikaanse dollars voor de vleeswaren en roebels voor de drank. Het zou geen doen zijn, al die discoördinatiepunten in de supermarkt. Ondertussen hebben wij wel uiteenlopende definities van wat loon is: voor de zorgverzekering, voor de auto, voor de levensloopregeling, en ga zo maar door.

Het kabinet wil daar eenheid in brengen en dat juich ik als consument alleen maar toe. Zodat ik mijn formulieren makkelijker kan invullen. Weg met de discoördinatiepunten!