Woon je, zoals ik, aan de Leeuweriklaan 21 in Delft, dan is dat mijn hoofdverblijf. Er kunnen redenen zijn dat ik tijdelijk ergens anders woon. Omdat ik een paar maanden een klus in een andere stad doe of elders in het land een lange vakantie vier. Of misschien heb ik wel een tweede woning, voor in het weekend. Ondanks dit alles blijft Delft mijn hoofdverblijf.

Den Haag is een internationale stad, waar veel mensen tijdelijk verblijven. Zij wonen in werkelijkheid ergens anders, Den Haag is voor hen geen hoofdverblijf. Zij wonen vaak in woningen die hier speciaal voor zijn, tweede woningen. De vraag is of je voor zo’n tijdelijk verblijf ook lokale belasting moet betalen, aangenomen dat je dat in je eigen woonplaats al doet.

Een ambtelijke nota gaat over deze kwestie en stelt: “Den Haag kent daarnaast een aantal tweede woningen die in het bezit zijn van personen die ter tijdelijke waarneming van een openbare betrekking of ter bijwoning van de vergaderingen van een algemeen vertegenwoordigend orgaan, waarvan hij het lidmaatschap bekleedt, dan wel ingevolge last of bevel van de overheid, buiten de gemeente van zijn hoofdverblijf vertoeft, zodat in die gevallen ook geen heffing kan plaatsvinden.”

Een prachtig staaltje ouderwets en klassiek-juridisch taalgebruik. De auteur citeert vast letterlijk uit de een of andere verordening, maar je moet de passage meerdere keren lezen om echt te begrijpen wat er staat. Immers, zinsneden als ter tijdelijke waarneming van een openbare betrekking of ter bijwoning van vergaderingen van een algemeen vertegenwoordigend orgaan gebruiken we niet dagelijks. En wat te denken van ingevolge last of bevel van de overheid?

Natuurlijk, juridische formuleringen hebben een functie, maar je hoeft ze in een gewone beleidsnota niet letterlijk over te nemen. ‘Iemand die hier tijdelijk in een openbare functie werkt’ of ‘iemand die hier als lid van een algemeen vertegenwoordigend orgaan vergadert’, dat gaat natuurlijk ook prima. Vertoeft kan ook gewoon woont zijn, desnoods verblijft of is. Natuurlijk kost het even moeite om afstand te nemen wanneer je gewend bent louter juridische teksten te schrijven. Een beleidsnota aan de gemeenteraad is echter geen juridisch dispuut, maar een stuk waarover raadsleden een besluit moeten nemen. Die raadsleden zijn van verschillende afkomst en hebben een uiteenlopend kennisniveau. Probeer ze zo goed mogelijk te bedienen met heldere taal en duidelijke nota’s. Daar is last noch bevel van de overheid voor nodig, dat is gewoon fatsoenlijk.