Wat morgen, volgende week of volgend jaar gebeurt, ligt in de toekomst. Schrijven we daarover iets in ambtelijke nota’s, dan gebruiken we vaak de toekomende tijd. ‘De aanvraag voor de bouwvergunning zal in maart worden ingediend’ of ‘In de loop van het jaar zal de studie worden hervat’. Het werkwoord zullen is populair in onze taal. De internetzoekmachine Google geeft 28,8 miljoen treffers voor het woord zullen en 66,8 miljoen voor het woord zal!

Toch is het gebruik van de toekomende vaak onnodig, om niet te zeggen omslachtig. Er is niets mis mee om gewoon te schrijven: ‘De bouwvergunning wordt in maart ingediend’ of ‘De studie wordt in de loop van het jaar hervat’. Er staat feitelijk hetzelfde, alleen met minder woorden.

Maar hou je door zullen te gebruiken niet meer een slag om de arm, voor het geval het voorgenomene uiteindelijk niet plaatsvindt? Als de bouwvergunning toch niet wordt ingediend of de studie toch niet wordt hervat? Lees beide varianten nog eens en oordeel dan zelf, ik denk dat u weinig verschil ervaart. Wellicht ziet een jurist licht tussen beide versies, maar ook dat betwijfel ik.

Als taaladviseur raad ik daarom aan de toekomende tijd zoveel mogelijk te vermijden. U merkt dan hoe makkelijk dat is. Of is het, omdat het om iets persoonlijks gaat, dan beter om te schrijven: U zult dan merken hoe makkelijk dat is? Of kunnen beide varianten? Het zal wel.