Afkortingen zijn een bijzondere tak van sport in het taalgebruik. Ze worden zowel bewierookt als verguisd. Behalve als waarschijnlijk niemand meer weet dat een woord een afkorting is. Een beroemd voorbeeld is de Hema, in een ver verleden begonnen als de Hollandse Eenheidsprijzenmaatschappij Amsterdam. Daar doet niemand moeilijk meer over, niemand hoeft de afkorting nog te kennen; Hema is een ingeburgerde term in onze taal.

Dat is sturap vast niet. Dat woord kwam ik onlangs meerdere keren tegen in brief aan de Haagse gemeenteraad over een rapportage van de politie Haaglanden over aangiften in 2007. ‘Waar de cijfers in deze sturap zich hoofdzakelijk beperken tot de maanden januari tot en met maart’. Sturap blijkt een afkorting te zijn van sturingsrapportage. Het is maar dat u het weet als lezer.

Op dit soort afkortingen zit ik niet te wachten. En veel lezers met mij vast ook niet. Het woord geeft zegge en schrijve 64 treffers op de zoekmachine Google en dan mag je wel concluderen dat het een vrijwel onbekende afkorting is. Sturap, niet doen dus. Waarom bovendien die merkwaardige toevoeging sturing bij het woord rapportage? Is niet elke rapportage bedoeld om iets duidelijk te maken en gaat er daarom per definitie al een zekere sturing van uit? Dat lijkt me wel.

Nu zal iemand mij mogelijk tegenwerpen dat ik zo de levendigheid van de taal geweld aan doe. In een taal ontstaan nu eenmaal altijd nieuwe woorden en die zijn zelden meteen bij velen bekend, laat staan geliefd. Dat is waar, van mij kunnen er niet genoeg nieuwe woorden bij komen. Er is plek genoeg in de taalfamilie. Dat betekent echter niet dat ik zinloze afkortingen van overbodige woorden toejuich. Dat is geen taalverrijking, eerder taalvernieling.

Arresteren zo’n woord en opsluiten.